Rosalie voor mezelf

juli 31, 2014

Begin juli trakteerde ik mezelf op het boek "Mijn Tas" van blogsters Elisanna en Fynn, nadat een vriendin me er fijntjes op gewezen had dat er in de laatste La Maison Victor een kortingsbon stond. Dat tijdschrift had ik, maar ik had die bon eigenlijk nooit opgemerkt! (Om maar te zeggen hoe goed ik al die modebladen "lees"!)

Over zo'n hebbeding moest ik natuurlijk geen 2 keer nadenken.

Toen ik het eerste model zag, "Rosalie", zag ik onmiddellijk in welk stofje ik die tas wilde maken. Ik had namelijk een nogal grote rest liggen van een eerder gemaakt rokje. De stofbreedte was 110 cm en ik had absoluut geen idee hoeveel stof ik nodig zou hebben voor het A-lijntje dat ik in gedachten had. Ik kocht dus anderhalve meter om zeker te zijn. Hoeveel ik exact nodig heb gehad voor die rok zou ik niet meer weten, maar ik had alleszins genoeg over om de Rosalie I er vlotjes uit te krijgen.

Ik bestelde "op den boef" een oranje katoentje en paarse tassenband via internet (dan spaarde ik tijd omdat ik de hengsels niet zelf moest maken!). Beide attributen zaten er "boenk op" toen ik het pakje opendeed. Oef!!!

Waar ik over had gelezen, was dat de tas binnenin met biais wordt afgewerkt. Die moest ik nadien nog gaan halen bij de fourniturenwinkel waar ik eigenlijk liefst van al niet meer over de vloer kom wegens eerdere incidenten. Soit. Daar ga ik het niet over hebben vandaag (want de zon schijnt en ik wil ze laten schijnen!).

Dinsdagvoormiddag tekende ik de patroondelen over en knipte ik alle delen uit binnen- en buitenstof en uit vlieseline. Een pak werk, kan ik u zeggen, maar wel plezant om te doen!

Woensdag deed ik dan al het werk dat ik kon doen zonder de biais. Dat was eigenlijk al heel veel.

Tegen de avond was ik in het bezit van de nodige biais en - u raadt het al - ik kon het niet laten toch nog eventjes verder te doen wegens kinderen in bed en man niet thuis. Ik heb in mijn leven al meters en meters biais aangenaaid, maar dit was toch een hele klus! Zo'n klus dat ik zelfs de tas niet afwerkte op die avond. Mijn ogen prikten en ik was moe, dus legde ik alles opzij.

Deze middag MOEST de tas afgewerkt worden. Noem het een onweerstaanbare drang ofzo. En raar maar waar, een dik uur later was alles gedaan. Het leek wel of dat laatste stuk biais sneller ging (maar dat zal wel een gedacht geweest zijn, ik had een iets frissere kop dan de avond voordien - hoewel ik vannacht een gebroken nacht had; huilende zoon die zijn laatste vaccins had gekregen).

Was het moeilijk om deze tas te maken? Nee. In geen geval.

Was het veel werk om deze tas te maken? Ja! Vooral in het begin (stof knippen en verstevigen) en op het einde (biais)!

Ben ik blij met het resultaat? Jaaaaaaaa!

Ik voorzag binnenin ook extra zakjes (met elastiek bovenaan) waar ik gsm, lippenstift en treinabonnement in kwijt kan.