Het uilenmutsje voor de zoon betekende klaarblijkelijk de aftrap van mijn "haakseizoen". Ja, handwerk is en blijft verslavend en nu de dagen nogal donker zijn is het gewoon oergezellig om in de zetel te zitten haken. Makkelijker bovengehaald dan een naaimachine en je neemt het bovendien zonder problemen overal mee naartoe! Op een fb-groep zag ik een geweldige omslagdoek voorbijkomen. De persoon in kwestie postte enkel een teltekening en een (deel van) een uitgeschreven handleiding. Ik dacht eerst dat dit tot niets zou leiden, maar hé, ik onderschatte mezelf, want het lukte gewoonweg van de eerste keer! (Het is eigenlijk niet zo'n moeilijk patroontje, gewoon je hoofd er wat bij houden.) Een rondje Pinterest leverde dan toch deze link op. Hieronder plaats ik nog de foto's die ik scoorde via fb... De sjaal is niet zo makkelijk terug te vinden omdat het enige wat ik erover weet, is dat het een "spider"-patroon betreft. Kijken jullie even mee?
De stof hing hier al een tijdje over de rand van het babypark. Het modelletje ook, zij het dat ik dat een beetje moest versmallen. (En daar zag ik tegenop!) Toevallig kocht ik vorige week in de solden een identiek rokje als het oorspronkelijk na te maken exemplaar, maar een maatje kleiner. (Het grotere exemplaar kocht ik vorig jaar tijdens de solden, maar toen was ik mijn zwangerschapsbuikje nog niet helemaal kwijt - helaas zakt het nu wat af!). Regenweer heeft 1 voordeel: dat we niet naar buiten kunnen en dus sneller aan de naaimachine zitten. Deze morgen deed Pepijn een flinke dut. Florian vroeg veel aandacht, maar ik slaagde er toch in het patroon over te tekenen van het originele rokje. Uiteindelijk zijn dit maar 2 delen: een voorpand dat tevens ook het achterpand is, en een tailleband die je 4x moet knippen (want die wordt aan de rok gezet zoals boordstof). Manlief vond het originele rokje "bomma". Haha! Zeg dat maar tegen King Louie! Best dat hij niet mee was to
De kleinste hier in huis heeft een zeer gevoelig velletje: eczeem aan handjes en voetjes, in de winter ook in zijn gezicht. De voorbije weken had hij dan weer erg veel last van rode billetjes en dermatitis (ik zag gisteren wel dat zijn achterste kiezen aan het doorkomen zijn, misschien heeft het daar wel iets mee te maken). Sinds kort ben ik lid van de facebookgroep " Wasbare luiers " en zodoende las ik dus af en toe mee over de fameuze "Cheeky Wipes". Dat zijn billendoekjes die je gewoon meewast met de luiers. Het idee vond ik lang niet slecht, maar om dat nu nog te gaan kopen met een zoon die (vandaag!) al 16 maanden oud is? "Dat kan ik perfect zelf maken", dacht ik. Na wat surfen op het www was ik overtuigd: mijn restjes tricot zouden een nuttige bestemming krijgen! Bovendien ruimde ik 2 weken geleden mijn stoffenkasten netjes op, wat het erg makkelijk maakte om alle lapjes terug te vinden. Voor de achterkant gebruikte ik 2 oude tetradoeken van
Reacties