Biezonder

Maanden geleden kocht ik een leuk houten bakje waar ik een plan mee had. Ik zou er "iets creatiefs" mee doen en daarna deze bak in de plaats zetten van onze oude, halfkapotte krantenmand. De inspiratie kwam niet, dus het bakje verhuisde van de livingtafel naar mijn bureau. Werd al eens gebruikt als recipiënt om dingen in de auto te vervoeren. Verhuisde opnieuw naar de vloer van de bureau. Tot de man zei: "Ik kan hier gewoon niet meer passeren, ruim eens op, want dit is niet meer grappig!". Mijn opruimgoesting was ver te zoeken. Ik begon. Mikte een aantal dingen weg of naar hun juiste plaats. Greep het houten bakje vast... en zette me aan de pc voor een rondje Pinterest. Het opruimen viel stil, maar er kwam wel inspiratie voor in de plaats. Vind ik leuk! Ik koos een Engelse quote (hoewel het ook een Nederlandstalige had mogen zijn) die ik met vinyl op m'n bakje zou zetten. Maar eerst: het bakje schilderen. De gessoprimer van de Action stond hier al een ...

Deze maand stuurde Feeërieke me een pakje  zelfklevend krijtbordpapier op om iets creatiefs mee te doen. Het eerste ideetje kwam er naar aanleiding van een ouderwets houten kadertje (A5-formaat), dat ik rond de feestdagen inspoot met zilveren verf. Nadat ik dat had gedaan, viel "mijn frank" dat er geen glas zat in het kadertje. Tja, dat heb je soms met kringwinkelvondsten. Ik had er niet op gelet, dus exit hippe fotokader... Toen ik het krijtbordpapier uitpakte, dacht ik plots terug aan dat kringloopkadertje. Ik ging aan de slag, voor 1 keer zonder Cameo-snijmachine. Ik mat de achterzijde van het kadertje en sneed volgens deze afmetingen een stuk karton uit een oude schoendoos. Daar kleefde ik een even groot stuk krijtbordpapier op. Met een goed hobbymes, een metalen lat en een snijmat kan je dit perfect op maat snijden. Heb je dit niet, dan kan het uiteraard ook met een gewone schaar. En tadaa... klaar is je bordje waarop je telkens weer iets anders kan schrijven: e...

Sinds dit schooljaar ga ik weer naar de naailes. Ik vond het tijd om wat meer voor mezelf te naaien en nam mijn sewing bestie mee, die ik zo'n 10 jaar geleden ontmoette in een andere naaicursus. Mijn eerste stuk was een soepelvallende bloes. Qua moeilijkheidsgraad viel die wel mee, maar amai, uuuuren heb ik eraan gewerkt. 24 om precies te zijn. Dat was tot na het allerheiligenverlof ergens. De bloes is klaar en past als gegoten, maar helaas heb ik er nog geen foto's van. Die blogpost hebben jullie zeker nog tegoed in het nieuwe jaar! Na dit titanenwerk was ik toe aan een makkelijker project. Ik nam mijn Lora die ik vorig jaar maakte mee en zette het patroon met de naaileerkracht helemaal in orde. Concreet: de hals werd uitgediept, de schouders werden aangepast (verlengd), de mouwkop werd veranderd (want velen hadden bij dit patroon al opgemerkt dat daar iets mee scheelde), de taille werd verlaagd, de borstnepen  en verticale nepen werden op de juiste plaats gezet. Het ...

Met Kerstmis 2015 trakteerde ik mezelf op een e-reader. Ik weet het, weer een blogster die zeurt over haar e-reader, maar mannekes: wat een gerief! Hoewel ik altijd graag gelezen heb, deed ik de voorbije 15 jaar gemiddeld 3 maanden over 1 boek. Dat komt ervan als je alleen leest vlak voor het slapengaan. Nochtans ga ik met de trein op en af naar Brussel, en sinds ik de stoptrein neem doe ik daar meestal 20 minuten over. Ideaal om te lezen, ware het niet dat ik als leerkracht dagelijks tonnen papier meesleep van en naar het werk. Tel daarbij mijn slechte rug op en je begrijpt waarom ik geen zin had om dan nog een roman van 500 bladzijden in de boekentas te duwen. Een Kobo weegt 180 gram. Ja, dat lees je goed. Het gewicht van, zeg maar, een paar sneetjes jonge kaas. Dat steek je dus met gemak bij in je handtas! Handig! Verslavend zelfs! Ik stond het voorbije jaar meerdere malen in de supermarkt aan te schuiven aan de kassa met m'n e-reader in de hand. 😊 Komt daar nog bij dat ...

De eerste blogpost van het nieuwe jaar! Moge 2017 jullie allen veel creatieve inspiratie brengen, naast uiteraard een goede gezondheid en veel plezante (familie)momenten. Ik sta ontzettend achter met het bloggen van enkele kledingstukken die ik voor mezelf maakte. Laat ik daarom vast beginnen met het laatste stuk dat ik in 2016 naaide. Sinds het zo koud is buiten, miste ik een lekker warme, comfortabele trui. "Toevallig" kocht ik onlangs op het Stoffenspektakel een prachtige blauwe sweatstof, met het plan iets voor mezelf te maken. Ik besloot aan de slag te gaan met het patroon "Omni Tempore" van Sofilantjes , dat ik een tijdje geleden won. Vooral de gezellige sjaalkraag trok me over de spreekwoordelijke streep. Dit patroon bestaat zowel voor kinderen als voor volwassenen (unisex!) en heeft als variant nog een korte mouw en een capuchon. Omdat ik werd gewaarschuwd in de instructies dat het model ruim valt en omdat mijn bovenwijdte net tuss...