Biezonder

Ik maakte onlangs al eens het modelleke "Leather Sweater" voor de oudste zoon. Een trui die makkelijk te maken is en hem perfect past, maak ik met plezier een tweede keer! Toen er in mijn buurt een nieuw stoffenwinkeltje openging, kocht ik bij m'n eerste bezoek een leuke en streelzachte sweaterstof. Ik wist niet direct met welke boordstof ik die zou combineren, dus nam ik het stofje mee naar het (uitgeregende en kletsnatte) Stoffencircus in Brussel. Daar vond ik, naast een boel teleurgestelde marktkramers, een boordstofje dat er perfect bij paste. Patroon: Leather Sweater uit LMV Sweaterstof: Stofrenke Boordstof: Stoffencircus Nepleer: Max Bloch

Stof: recht uit Oeganda Patroon: Ottobre 3/2012 "Happy Madras" Een klein jaar geleden kreeg ik een stoer lapje stof van vriendin E. Het was een cadeautje voor de derde verjaardag van Florian, helemaal uit Oeganda. De instructie van E. luidde: "Het hemdje moet ge wel zelf maken". En of ik er iets mee wou naaien, want de stof is heerlijk glad, nog ietwat stijf, maar dat komt helemaal goed na een paar wasbeurten! Omdat ik de laatste tijd heel goed bezig was met het verwerken van stoffen die hier al langere tijd liggen, nam ik ook hier de spreekwoordelijke koe bij de hoorns. Het "Oegandastofje" werd alvast een zomerhemd (waar blijft dat warme weer nu toch?) voor Florian. Ik heb zelfs nog een deftig stuk over dat ik wel eens zal omtoveren tot een short of nog een hemdje in een kleinere maat (al ben ik niet van het principe mijn 2 jongens in dezelfde tenue te hullen - je weet maar nooit). Het patroon was alweer dat uit een oude Ottobre, want waarom mez...

De laatste maanden is het enorm in om suikervrij of -arm te eten. Om nog maar te zwijgen over de hele rist aan andere diëten die hip zijn omdat celebrities zich eraan wagen. Deze dame behaalde enkele frappante resultaten met haar suikerdetox en dat zette me aan het denken om mijn eetpatroon ook eens (lichtjes) aan te passen. Niet omdat ik vind dat ik te veel suikers eet, dat valt volgens mij best mee, maar eerder om eens te variëren. Sinds een jaar of twee bakken wij hier zelf ons brood (met de broodbakmachine, uiteraard). Daarin zit geen extra suiker en de bloem komt van een molenaar (dus is in mijn ogen "gezonder" dan wat je in de supermarkt koopt). Dat levert ons elke dag heel lekker, donker brood op. De kinderen zijn het zo gewoon en hebben (hout vasthouden) nog nooit gevraagd naar witbrood. Watertanden maar! Deze week besloot ik eens een havermoutontbijt voor mezelf klaar te maken, beter bekend onder de trendy naam "overnight oats". Mijn mama eet d...

Afgelopen zondag was het moederdag. Ook mijn kinderen hadden een schattig zelfgemaakt cadaeautje klaar. Eerst was daar Pepijn met zijn koffiekop die hij eigenhandig volkribbelde met porseleinstiften. Een waar kunstwerk waar ik met plezier uit zal drinken! Dan kwam Florian eraan met zijn pakje dat hij, met papa's hulp, professioneel verstopt had . Uiteraard had hij - zoals het een eerste-kleuterklasser betaamt - al meerdere keren verteld wat erin zat. Zondag vroeg ik nog een keer benieuwd: "Wow, zo'n mooi pakje, wat zou daar inzitten?", waarop zijn antwoord vastberaden luidde: "Misschien een spiegel?" :o)) Het begeleidende versje maakte het allemaal nog mooier, want dat had hij nog niet op voorhand verraden! Maar hé, mijn eigen moedertje kreeg ook een zelfgemaakt cadeautje van mij! (Wel een paar dagen te laat, maar daar geef ik de schuld aan de afstand!) Ik maakte haar een natuurlijke bodyscrub. En weet je wat? Dat is supermakkie om te maken en hee...

Vandaag was de dag waarop ik mijn prijs die ik won op de Blogameetup , mocht verzilveren. Redelijk "last minute" (lees: gisteren) kreeg ik een mail dat de "personal assistant" mij vandaag zou komen verblijden met zijn aanwezigheid. Meer nog: zijn aanwezigheid werd verlengd met 2 uur. VIER UUR HOOG BEZOEK! Oh my! De man des huizes was niet thuis vandaag, dus bij het vastleggen van de taken kreeg ik alle vrijheid. Tot half 2 zat ik hier nog licht nerveus allerlei taken op te lijsten. Gras maaien, ramen zemen, maar bovenal: de bessenstruiken uitplanten die ons zondags bezoek vorig weekend meetroonde vanuit Turnhout. Om 14u stipt ging de deurbel (ik was net mijn kinderen in hun jassen aan het proppen in de hoop hen eventjes de tuin in te krijgen)... en daar stond Aleksander. Een jonge kerel (nee, niet direct mijn type & waaaaaay te jong voor mij) met een vlotte babbel. 't Manneke had in de file gestaan onderweg naar hier, daarom gaf ik hem eerst een kopje ...

Weinig origineel is ze, die June van LMV, ik weet het, maar wel supermooi! Ein-de-lijk zette ik me er eens aan. De vorige poging een katoenen kleedje te maken voor mezelf hangt hier al meer dan een jaar boven. Onafgewerkt. Destijds deed ik de moeite om het patroon helemaal aan te passen naar mijn maten; van patroon horizontaal doorknippen en een stuk ertussen kleven... Voor niks! Het onding past voor geen meter. Maar June ging me niet liggen hebben. Ik was haar te slim af. Volgens de maattabel van LMV moest ik de 38 maken. Puik, dacht ik, in de winkel heb ik ook meestal een 38.