Aan de haak: uilenmuts
Nu de dagen weer korten en nu ik geen vrije dag meer heb met genoeg tijd om bij daglicht te naaien, sleurde ik mijn wolletjes en haakpennen weer de woonkamer in. Haken kan je namelijk altijd doen, ook met drukdoende, rondhossende kinderen om je heen. Met naaien ligt dat net wat moeilijker, vind ik. De gehaakte poezenmuts van Florian gaat intussen haar derde winter in. Ze past nog steeds, maar ziet er al wat "afgedragen" uit. De poes is stilaan haar snorharen aan 't verliezen en haar oortjes staan al een beetje paraplu. Het arme beestje! De poezenmuts in betere tijden (voorjaar 2013) Omdat mutsen haken eigenlijk een leuke bezigheid is (gaat snel, niet te veel draadjes instoppen, geen 200 kettingsteken moeten haken aan het begin), ging ik dus voor een mutsenhaaksel. We weten allemaal dat kinderen van dieren houden, daarom werd het deze keer een uiltje. Ik volgde geen specifiek patroon, haakte in het rond (en trok het geheel ook eens los omdat ze ietsje te klein was...