Biezonder

Het allereerste kledingstuk dat ik naaide voor Florian (na een naaistop van een jaar of 2) was een vest met een kap en rits. Ik maakte de buitenkant uit nicky velours en voerde het met tricot. Dat vestje werd bijna constant gedragen (als het niet in de was lag, tenminste). In het begin was het wat ruim aan de mouwen, maar ik rolde ze op en zo groeide het vest mee tot het onlangs verhuisde naar de kast van kleine broer. De bruine kaptrui was mijn eerste naaisel voor de kinderen! (Op deze foto reeds aan het lijf van nummer 2) Vorige herfst maakte ik Florian een ritstrui uit dubbelzijdige fleece, maar omdat de rits schuin zit, krijgt hij die moeilijk zelf dicht. Kleuters willen zo graag alles zelf doen, dat het vest jammer genoeg te weinig gedragen wordt. Het was dus tijd voor een nieuwe ritstrui. En wel eentje met een eenvoudige, rechte rits. Op een uitgeregend Stoffencircus in Tour en Taxis dit voorjaar kocht ik eens een lap gestreepte sweaterstof. Oranje en rood, want d

Eind augustus gaf tante L een feest. Ze was eerder dit jaar 60 geworden en vierde dit met familie en vrienden op de laatste hete zomerzondag. Nadat ze de tas had gezien die ik naaide voor haar zus, tante K, liet ze met een kwinkslag blijken dat ze ook wel graag een zelfgemaakte tas wilde. Geen probleem, zo had ik weer een kans om eens een ander taspatroon uit te testen. Omdat tante L nog werkt, dacht ik aan een handige tas voor elke dag, eentje waarin een map past en andere werkgerelateerde spullen. Ik liet mijn oog vallen op de Joantas , een gratis patroon van de maaksters van het boek "Mijn Tas". De moeilijkste klus vond ik het kiezen van de stof. Voor mezelf lukt dat meestal vrij goed, maar voor een ander... Ik heb toch een uurtje rondgedraaid in de winkel alvorens ik mijn keuze kon maken! Met wat hulp van Barbara kwam ik uiteindelijk uit op een stofje van Robert Kaufman. Paspel en decovil light vond ik er ook, makkelijk dus! Enkel de tassenband moest ik nog er

Als je mij een jaar geleden had gevraagd of ik ooit mijn eigen onderbroeken zou stikken, had ik je ongetwijfeld heel raar bekeken. Vandaag moet ik toegeven dat "never say never" nog niet zo'n onzinnige uitdrukking is, want yep, ik beken: ik heb het gedaan. Een slip voor mezelf genaaid. En weet je wat? Het was zelfs leuk! Vooral omdat ik iemand ben die bijna alle stofrestjes bijhoudt, hoe klein ook. En voor 1 keer kwam dat handig uit. Ik haalde zowaar nog een slip voor mezelf uit een restje fuchsia tricot dat ik vorig jaar overhield na het maken van deze Renfrewtrui . Ooit kocht ik picotelastiek en rekbare biais. Omdat je ongeveer 150 cm nodig hebt, had ik eigenlijk van geen enkele soort voldoende. Daarom combineerde ik picotjes met biais, apart gekocht maar toevallig in hetzelfde rood. Ik nam het patroon over van een goed passende slip die ik onlangs kocht en gebruikte deze tuto . Vooral de uitleg om het kruisgedeelte zonder zichtbare stiksels in elkaar te z

Aan de kassa van het circus... Ik heb geen idee meer hoe ik het leerde kennen, maar ik wilde al een tijdje met de kinderen eens op uitstap naar De Sierk in De Haan. Het is op zijn zachtst gezegd een a-typisch pretpark. A-typisch omdat het op geen enkele manier beantwoordt aan het beeld dat het woord "pretpark" bij de meesten onder ons oproept.