Biezonder

Afgelopen zaterdag begaf ik me naar Koekenstad voor de Big Blogameetup. Het was voor mij de eerste keer, vorig jaar miste ik het eigenlijk (niet genoeg online zeker?), maar toen blogde ik ook nog maar een zestal maanden. De voorbereidingen liepen erg vlot: in no time regelden we met 5 mensen een carpoolsysteem. Het begon in Dilbeek bij deze madam , met een tussenstop in Vilvoorde waar ik haar ,  haar en haar  vond en zo snorden wij gemoedelijk in 1 auto richting Antwerpen. Onze stembanden waren alvast opgewarmd toen we de Idealabs binnenstuikten. Ja, stuikten, idd, want onze chauffeur waren we al bijna kwijt aan de liftdeur die onverwachts en meedogenloos snel dichtging. Gelukkig konden we dat nog goedmaken in de loop van de avond! :o) Het was heel bizar om zoveel bloggend vrouwvolk samen te zien. Sommigen herkende ik direct (omdat ze zelf in beeld komen op hun blog), anderen kende ik dan weer niet van gezicht, maar soms wel van blog. De sprekers vond ik niet allemaal even inte

Topinamboer, ken je dat? Topiwatte? Misschien doet de naam "aardpeer" dan wel een belletje rinkelen? Dit is een plant waarvan je de wortelknollen kan eten. Aardpeer smaakt naar mijn mening lichtjes gerookt, sommigen vinden de smaak wat nootachtig (al proef ik dat zelf niet onmiddellijk!). Deze groente groeit als kool: naar het schijnt hoef je maar één aardpeer achteloos op een stukje aarde te gooien en het volgende jaar staat je tuin er vol van. Gemakkelijk te kweken dus, iets moeilijker uit te roeien. Dat laatste hoef je trouwens helemaal niet te doen: heb je er te veel van, deel die handel gewoon uit aan familie en collega's, want aardperen zijn reuzelekker! Zo kreeg ik het voorbije weekend van mijn mama een zak aardperen. Eerst moet je ze zo goed mogelijk wassen, want door de grillige vorm zit er aarde in alle kiertjes en spleetjes. Daarna schil je ze.  Dit is een klus die wat meer tijd inneemt dat het schillen van aardappelen. Maar ja, het zijn dan ook g

Vorige vrijdag wipte ik op de terugweg van school en crèche nog snel binnen bij de slager. Het grootste kind lag al ruim een halfuur te slapen op de achterbank, maar het kleinste kind (nu 23 maanden, dus volop aan het leren babbelen) antwoordde prompt "ja" op de vraag of hij mee binnenging bij de beenhouwer. Daar stond ons mannetje dan, zich te vergapen aan al dat lekkers in de koeltoog, net groot genoeg om door het glas te kunnen kijken naar de bereide américain, krabsla en consoorten. Toen ik betaald had en vroeg of hij meeging naar de auto, antwoordde hij stellig: "Neen!". Daarop besefte de beenhouwer dat hij iets vergeten was. "Wilde gij een vleesje eten, jongen?" , waarop Pepijn zonder aarzeling in de stem antwooordde: "Ja!". Met het rolletje hespenworst in de hand, liep zoonlief recht naar de deur, enthousiast "Dadaaaaaaa" roepend en zwaaiend met zijn vrije hand. Need I say more?

Ik twijfelde er even over, maar na het vinden van een opvang-arrangement voor de kindjes (dank aan oma en opa - wat zouden we zonder jullie zijn?) schreef ik me dan toch in voor de Big Blogameetup . De bloggende medemens heeft het wellicht al op andere blogs en misschien ook wel op facebook zien voorbijkomen: op zaterdag 28 maart ontmoeten 150 bloggers elkaar in real life. Eventjes weg van de pc, onszelf "optalloren" om een gezellig babbeltje te doen met schrijfgrage blogcollega's. Er staan ook enkele sprekers op het programma, al kan ik me daar momenteel nog niet zo veel bij voorstellen. Alleszins ben ik niet van plan mijn blog te "professionaliseren" of wat dan ook, maar we kunnen er alleen maar van bijleren, zeker? Zaterdag ga ik dus nog eens terug naar de stad waar ik 3 geweldige jaren woonde met een leuke vriendin. Helaas zien wij elkaar intussen veel te weinig. De afstand van 120 km tussen onze huidige woonplaatsen zit daar ongetwijfeld voor iets tuss

Dag Pepijn! Je bent nu bijna 23 maanden. Je leerde de laatste maanden zoveel bij! Nog steeds ben je een blij ventje, maar met een willetje dat steeds groter wordt. Zo vertik je het bij elke broodmaaltijd om je korstjes netjes op te eten, ook al weet je dat, wie alles opeet, een yoghurtje of een koekje ("koek"!) als dessert krijgt. Dan zeg je "kaar!" (klaar, dus), begin je ongeduldig aan je bavet te trekken en ga je rechtstaan in je eetstoel. Als ik dan vraag of je niet beter je korstjes ook nog zou opeten want dat je dan nog yoghurt krijgt, roep je luid "Nee!" en laat je ons geloven dat die yoghurt je geen bal interesseert. En zeggen dat onlangs bijna gek werd in de auto toen je broer zei dat hij thuis een yoghurtje ging eten. Ik moest bijna stoppen aan de Colruyt omdat je zo hard brulde: "oet, oet!". Ergens las ik iets over een taalexplosie bij kindjes van jouw leeftijd. Wel, het is duidelijk dat jij die nu ook doormaakt. Bijna elke

Vorige week werd er in het appartement van 1 van mijn cursisten ingebroken op klaarlichte dag, waarschijnlijk terwijl ze bij mij in de Nederlandse les zat. Dat er geld gepikt werd, is eigenlijk van ondergeschikt belang. Het is namelijk veel erger dat de dieven in kwestie de boel kort en klein geslagen hebben. Alles is kapot. Zelfs de matras werd opengesneden. Op de vraag of ik haar met iets kon helpen, kreeg ik natuurlijk een negatief antwoord, maar het is duidelijk dat het niet zo goed met haar gaat. Ze is erg bang, slaapt slecht en heeft haar dochter (nog) niks verteld, maar het kind voelt en hoort ook dat er iets gaande is. We hebben met de klas afgesproken dat we morgen een spaarpot in een hoekje van de klas gaan zetten, waar iedereen die wil een vrije bijdrage in kan steken. Ik pas dan bij tot een mooi rond bedrag waarme we dan een waardebon van Ikea gaan kopen. Deze morgen was ik al vroeg (om 6u! - en dat op mijn vrije dag!) wakker en sloeg ik, zoals gewoonlijk, aan het den

Het eerste jongenshemd met korte mouwen van het seizoen lag hier al enkele weken te blinken, maar bij gebrek aan zonlicht onthield ik jullie even het resultaat. Begrijp me niet verkeerd: de stof lag natuurlijk al bijna 2 jaar in mijn kast. Eerder maakte ik er al eens een theemuts  uit. De rest van de lap MOEST een jongenshemd worden, en als ik me niet haastte zou ik binnenkort niet meer genoeg stof hebben, want kinderen, dat groeit, jong, dat groeit! De stof heeft een print, en ik vond het nodig dat deze zo goed mogelijk zou doorlopen aan de knopenbies. Dat maakt natuurlijk dat je meer stof nodig hebt, en hier was dat zeer zeker het geval. Ik heb zelfs moeten passen en meten om er te komen! Er kwam ook wat gevloek bij te pas toen ik ontdekte dat de print gewoon keischeef op de stof staat. Tja.... ik had de keuze: een doorlopende print maar misschien een scheeftrekkende voorzijde of gewoon géén doorlopende print vooraan en een eeuwige doorn in mijn oog. De perfectionist in mezelf